ola

non sempre das bágoas esvara auga.
ás veces,

mesmo cae a esperanza.

e ás veces,
só ás veces,

non me atrevo a ler o que as miñas grafías escriben

por medo a que falen.

a que me falen

e o fagan de verdade.

*

a auga molla.
a terra tapa.
a ausencia énchese.

xa sexa tarde ou cedo,

ola ou adeus.

de cando sexamos

de cando a razón é simple e ficción

e, por ficción,
tamén o todo inscrito na ambigüidade.

de cando a negación individual fai da potestade afirmación;

do que vén,

que vai.

de cando me prometan ácrata.

de cando sexamos a negación
que suple o civil da afirmación da dependencia
da supremacía desigual no antagonismo da guerra.

de cando sexamos vicarios da máxima expresión de nós mesmos.

de cando sexamos

dignos de selo;

mesmos. 

dignos do que vén, 

que vai.

profetas.

nós

gustábanme

o ti
e o eu
cando eramos nós.